Του Σαράντη Δημητριάδη (Ομότιμου καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ)
Ρίχνοντας σήμερα μια ματιά στους τίτλους των κιλκισιώτικων εφημερίδων, το μάτι μου έπεσε σε έναν απ’ αυτούς πραγματικά εντυπωσιακό: «Χρυσός Ναι, Κυάνιο Όχι», αν τον θυμάμαι ακριβώς. Εξαιρετική πραγματικά και σολομώντεια λύση. Πώς δεν το σκέφτηκε κανείς άλλος προηγουμένως; Τι καλά θα ήταν μάλιστα να το γενικεύαμε ως σύνθημα και να το προσαρμόζαμε στη σημερινή συγκυρία: «Δόσεις Ναι, Μνημόνια Όχι».
Ποιοι όμως θα πουν «κυάνιο όχι» και ποιοι θα υπακούσουν στην εντολή αυτή; Και είναι τόσο εύκολο αλήθεια με μια απλή παραγγελία: «κυάνιο όχι», να ξεμπερδέψεις μονομιάς απ’ τους μπελάδες και να σου έρθει στο πιάτο (όχι στο δικό σου, στης εταιρείας) έτοιμος, άσπιλος και αμόλυντος ο χρυσός. Αν ήταν τόσο εύκολο, είναι στ’ αλήθεια τόσο κορόϊδα όλοι αυτοί σ’ όλο τον κόσμο που παλεύουν με το κυάνιο και τις μεταλλευτικές εταιρείες. Πώς δεν κατέβασε η κούτρα τους μια τόσο εύκολη λύση που την ανακάλυψαν κάποιοι σοφοί εδώ στο Κιλκίς;
Θα πρέπει να έχει κανείς πλήρη άγνοια του θέματος για να νομίζει πως έτσι εύκολα ξεμπερδεύει με το κυάνιο. Σπεύδω παρόλα αυτά την ίδια ώρα να πω ότι πράγματι, υπάρχουν μέθοδοι απόληψης χρυσού χωρίς χρήση κυανίου. Μια τέτοια π.χ. είναι η παλιά παραδοσιακή με τα κόσκινα και τις πιατέλες. Και υπάρχουν και κάποιες άλλες πιο σύγχρονες. Γιατί όμως αν είναι έτσι χρησιμοποιείται τόσο πολύ η μέθοδος της κυάνωσης (χρήση κυανίου); Γιατί δεν καταργείται ολοκληρωτικά, παγκοσμιοποιώντας και την προτροπή αυτών που εμπνεύστηκαν τον περί του οποίου η κουβέντα εντυπωσιακό τίτλο; (more…)
Read Full Post »